Waarom je als trainer je eigen instrument bent

Waarom anekdotes en storytelling werken

Gebruik jij weleens anekdotes en storytelling tijdens een training? Dat is goed, toch? Maar waarom eigenlijk? Dit is een vraag die ik mijn trainees vaak stel om dit onderwerp te introduceren.

Hieronder een aantal antwoorden die ik vaak terugkrijg.

• Omdat we als trainer een inhoudelijk punt willen maken. Vanuit de anekdote of het verhaal kan een conclusie worden getrokken die aansluit op de boodschap die we willen overbrengen, waar later naar verwezen kan worden.
• Omdat we de aandacht willen vasthouden. Het vertellen van verhalen is al duizenden jaren dé manier waarop mensen het snelst leren. Daarnaast word je brein geactiveerd; inleven in een verhaal zorgt voor de aanmaak van de neurotransmitter oxytocine. Dit is een stofje in je brein dat zorgt dat je je verbonden voelt met anderen; het maakt je meer empathisch en vatbaarder voor wat er wordt verteld.
• Omdat het ons als trainer ontspant. Doordat je je eigen verhaal vertelt, ben je minder geneigd om de draad kwijt te raken. Het is immers jouw verhaal.

Een minder genoemde reden, maar minstens net zo’n belangrijke is het tonen van jouw persoonlijkheid als trainer. Veel kundige trainers laten bar weinig van zichzelf zien en dat is zonde. Het tonen van wie je bent en waar je voor staat kan een (waardevolle) extra laag toevoegen aan de inhoud van je verhaal. Hierbij doel ik niet op het voeden van diens eigen ego, maar op een verbindende factor met de trainees. Zelfverheerlijking lijkt me eerder iets wat averechts werkt en wat je dus wil vermijden.